İster hoplar zıplarken, ister tuzlu su teninle özdeşleşip derin adeta bir kayış halini alırken,
kumru yerken yada sarhoş olurken,
allahım bugün hangi mükemmel koyda yüzsek diye sana göre 360 gün beklenen ve dünyanın en büyük tatil sorunsallarından biri olan o korkunç zor konuyla cebelleşirken,
ama kesinlikle dönüş yolundayken değil!
Zaman dursun. Biz öylece orda kalalım.
Sanki bi tablonun içindeymişiz meğersem de haberimiz yokmuş, isteseler de çıkamazmışız ordan, çünkü biz aslında resimmişiz.
İnanırsak yada kırk kere söylersek, hatta 4444 kere istersek olur bence. İnanıyorum ben.
Bunlar da böyle fotoğraflar.
Ankara'ya döndüğüm zaman bakıp bakıp ağlamak için yaptım, siz üstünüze alınmayın yani.
Özlemişim bak burayı.
Tablodaki resim gibi kalır mıyız bilmiyorum ama üç vakte görüşceğimiz kesin.
Oldu o zaman;)
No comments:
Post a Comment